Laatste foto`s zijn bijgeplaatst in map 06 op 10-09-2022
De oudere chauffeurs zullen dit zeker herinneren, de bouw van de nieuwe Brenner, de Europabrucke, de oude Brenner waar velen van u hebben gestaan bij chauffeurs cafe Rudi onder Brixen. Maar ook de foto`s als je binnenkwam bij Rudi links en rechts bij de deur, van al die trucks en hun chauffeurs. Gelukkig zijn er nog een aantal foto`s bewaard gebleven en welke ik van Lidwina, de dochter van Rudi, een kopie van de foto`s in ontvangst mocht nemen, maar ook dhr. Kees Oskam heeft in die tijd nog wat leuke foto`s gemaakt welke ik ook geplaatst heb, de mooie herinneringen van de oude Brenner. De 5de map heb ik foto`s geplaatst van de Brenner met chauffeurs cafe Rudi anno september 2016.
Hieronder nog een moois stukje ingezonden door de heer Anker;
In de jaren 60 / 70 werden door Koeltransport Rotterdam, een dochter onderneming van WETRAM per week ca. 80 koelwagens gecharterd welke aan het koelhuis aan de Merwedehaven, voeten Amerikaans vlees laden. Hier zaten ook ritten voor Frankrijk en voor Italië bij, die werden meestal door Transthermos en door Hermann en Co uit Hamburg geladen. Zij waren de hoofdaannemers van het contract wat werd gecoördineerd door mijn oud collega’s Andree Nieuwhardt en Henk van Kessel, beiden kwamen van de vleesafdeling van Schenker en waren speciaal voor de uitvoering van dit project aangetrokken, Wetram investeerde in twee 165 pk Scania s , met Paul en van Weelde cabines en opleggers van York, de eerste zelfdragende opleggers in Nederland, geheel van aluminium panelen, laadvermogen 14,4 en 15 t., maar voor 25 t. tomatenketchup uit Italië draaiden ze hun hand niet om, wel de politie in Kiefersfelden , toen ze over de weegbrug gingen, en bijna de helft konden lossen bij Rupert Kraus in Rosenheim. Met de kleine koelwagen konden we onder het viaduct in de Steeg door, de hogere moest over de overweg als ze richting De Poppe gingen. Meestal reden deze twee auto s eerst een kleine bestemming zoals Ramstein of Spandahlen, leeg terug , di middag of wo /ochtend weer lademet 6 of zeven adressen richting Frankfurt Hanau Schweinfurt, toen Elvis Presley in Hanau zat voor zijn dienstplicht, zaten wij in de kantine een broodje met lekkere hotdog en Hellmanns mayonaise te eten , later hebben we nog ca. 6 koeltrailers bijgekocht met LB 76 ervoor en een paar met Scania 195 pk met neus, tweede hands met 300000 km op e teller, als je acht adressen had tot aan HOf Saale, moest je in Bamberg weer terug want dan was de stikstof op en die kon je alleen in Hanau tanken, toen maar weer snel een paar koelmachines er op gezet, maar als je een laad en los adres had ging het goed, anders was je iedere keer die dure stikstof kwijt …ergo die Netam opleggers met stikstofkoeling, waren geen succes was , ook werden er container chassis bij Talbert in Engeland gekocht , met als kers op de taart, 26 ft. koelcontainers met stikstofkoeling, die reden vanaf Spaikern bij Nuernberg met botervet naar London. De twee Duitsers op de foto reden meestal naar Aviano bij Vicenza en dan door naar Bari en Palermo met 8 voetjes vlees, en dat zonder autowegen in Italië, als men de volgende week opging kwam men die mannen bij Rudi meestal weer tegen, ook Josef Tress uit Isny en Kainz uit München reden in dit traject mee .De eigenaar van Hermann en Co, de Hr. Hautz was ook voorzitter van Transfrigoroute , de internationale koel organisatie waar veel koelvervoerder bij waren aangesloten, Transthermos was onder deel van de Muenchener Koelhuizen waarin Lindes Eismachinen een grote vinger in de pap had .Nu zijn deze mensen ook eigenaar van Gist, een Engelse organisatie waarin nogal wat Hollandse groenten vervoerders in zijn geïntegreerd ., zoals van Dongen Dirksland en Sonius, die uit de van Spronsen organisatie afkomstig was ..Na ca.. 6 jaar is Koeltransport Rotterdam als zelfstandig bedrijf in de markt gezet met eigen trekkers, Volvo s , zij groeiden naar 8 trekkers. Na afloop van het contract voor de Amerikanen, die alles met containers gingen vervoeren is nog enige jaren geprobeerd het overeind te houden, daarna zijn de auto’s in de kleuren van WETRAM gespoten en de koelwagens verkocht, de heren Koelwagen chauffeurs waren niet happy om weer voor de huifwagen te moeten figureren bij de Never Come Back line, zoals WETRAM toen in de volksmond in Rotterdam bekend stond, een weekend weg volgende weekend thuis, maar bij Fransen en IT Holland waren af en toe vijf tot zes weekenden gewoon. Intussen hadden we het huifvervoer naar ca. 30 eigen trekker opleggers uitgebouwd, met de nodige Europa vergunningen, toen we begonnen was er een vergund laadvermogen van 57 t. in 1964, toen de tonnagestop eraf ging , was tonnage voor 2500 t. dus ca. 100 eenheden aanwezig en waren we op zes na de grootste vergunninghouder in Holland .Op de site van Transport/Historie van Huub Rekko staan een paar honderd foto’s , alleen maar een DAF van Paul Lange uit Katwijk, die als charter met een 2000 DO kwam in de jaren 70, veel verkeer naar Italië werd later met de kangoeroe opleggers uitgevoerd , waarin WETRAM ook mede aandeelhouder van de HUPACK was deze opleggers konden ook over het Franse systeem vervoerd worden omdat zij allen ringen tussen de wielen hadden, om beide diensten scherp te houden. De heren chauffeurs die het bij Rudi in Vipiteno te bont maakten en zelfs een lokale schoonheid heen en weer lieten pendelen naar Milaan totdat zij met een dikke buik verhaal kwam halen in Rotterdam heb ik beschreven in het blad van de HO Club onder de kop de praktijk.